Różnego rodzaju zapiekanki są smaczne oraz sycące. Chodzi tu o rodzaj jednogarnkowej potrawy złożonej z mieszanki różnych składników, często zapiekanej z dodatkiem sosów. Jednak to nie jedyna forma zapiekania potraw. Jest wiele produktów, które można nadziać różnymi farszami i również zapiec w piekarniku. Ich kształt oraz wnętrze pozwalają na faszerowanie. Niektóre można nadziewać od razu, inne najpierw trzeba wydrążyć, a do takich warzyw należą pomidory. Oczywiście wydrążone wnętrze się nie zmarnuje. Z powodzeniem wykorzystamy je jako składnik nadzienia. A sposób podania z kapeluszem z odciętego wierzchu świetnie się prezentuje. Przedstawiamy przepis na pomidory faszerowane i zapiekane w piekarniku.

Pomidory z nadzieniem

Wykorzystujemy je do kanapek, sałatek i zup, są przetwarzane na soki, koncentraty oraz przeciery. Są też pomidory w puszcze i suszone. Warto jednak wykorzystywać je także w inny sposób. Zapiekane pomidory z mięsem mielonym są świetnym zamiennikiem czy urozmaiceniem tradycyjnych obiadów, a nawet kolacji. Mogą być też jadane jako rodzaj przekąski lub dodatek do grilla. Przy czym stwarzają mnóstwo możliwości na sposób ich przygotowania. Składniki nadzienia można dopasować do własnego smaku. Oprócz mięsa może to być też ryż i kasza, różne warzywa, pieczarki czy ser. Można nawet zrobić wiosenną lub letnią wersję na zimno, czyli pomidory faszerowane dowolną sałatką. Jeden, okrągły pomidor, a tyle wersji i możliwości! Warto z tego korzystać, zwłaszcza w sezonie, bo najlepsze oraz najsmaczniejsze są te z własnego ogródka albo z bazaru od lokalnego hodowcy.

Właściwości, pochodzenie i rodzaje pomidora

Pomidory są nie tylko smaczne, ale też zdrowe i wykazują wiele korzyści zdrowotnych. Zawierają sporo wody i są niskokaloryczne, a swoje wartości zachowują także po obróbce termicznej. Są bombą witaminową i obfitują w mikro oraz makroelementy. Stanowią źródło potasu, sodu, żelaza, wapnia i magnezu, witamin C, E, K, PP i z grupy B, błonnika, likopenu oraz beta-karotenu. Zawierają też antyoksydanty, biotynę oraz kwas askorbinowy i foliowy.

Pomidory to gatunek roślin z rodzaju psiankowatych. Pochodzą z zachodnich regionów Ameryki Południowej bądź Środkowej, skąd trafiły do Europy po odkryciu Ameryki. Pierwsze zapiski pochodzą z połowy XVI wieku. Niegdyś były nazywane między innymi „pomi del Peru”, co znaczy „jabłka z Peru”. We Włoszech było to „złote jabłko”, czyli „pomi d’oro”, „pomodore”, co jest zapożyczeniem dla nazwy polskiej powstałej w XIX wieku. Przy czym ich pochodzenie z Peru prawdopodobnie było mylne, do Europy miały trafić z Meksyku pod tamtejszą nazwą „tomati”, gdzie były uprawiane już przez Azteków. Do XIX wieku były uznawane przez wiele osób za roślinę trującą, hodowaną jedynie dla walorów ozdobnych. Obecnie pomidor jest wpisany do rejestru roślin uprawnych Unii Europejskiej, a na całym świecie jest jednym z najpopularniejszych składników kulinarnych o wszechstronnym zastosowaniu. Cenionym za walory smakowe oraz właściwości zdrowotne. Jako ciekawostkę można dodać, że w rejonie międzyzwrotnikowej jest rośliną wieloletnią, natomiast w klimacie umiarkowanym jednoroczną, choć w warunkach szklarniowych może być produkowany przez cały rok.

Obecnie w uprawie najbardziej rozpowszechniony jest pomidor zwyczajny, który obejmuje wiele odmian. Hodowany jest dla soczystych i zależnie od odmiany mięsistych owoców, choć tenże owoc według klasyfikacji jest warzywem i tak jest traktowany. Botanicznie zaś jest owocem, bo powstaje z kwiatu, a nie innej części rośliny. Odmiany mają różną wielkość, kształty oraz kolory, ale też smaki. Główny podział pomidora zwyczajnego to drobno, średnio i wielkoowocowe, mają od 2 cm do 10 cm wielkości. Są odmiany okrągłe, kuliste i wydłużone. Najpopularniejsze są czerwone, ale występują też żółte, pomarańczowe, zielone oraz czarne.