Leczo z kiełbasą, papryką i cebulą to świetna propozycja na sycący obiad lub kolację. Można je podawać z chlebem czy ryżem, a nawet ziemniakami jako pełny posiłek. To danie z rodzaju jednogarnkowych, bardzo sycących, ale też zdrowych z dużą ilością warzyw i mięsnym dodatkiem. Jest smaczne, dość proste w przygotowaniu i w miarę tanie. To potrawa pochodząca z Węgier, ale cieszy się popularnością w wielu krajach, w tym w Polsce. My proponujemy nieco spolszczoną wersję z dodatkiem kiełbasy, bo kiełbasa jest bardziej polskim akcentem, a węgierskie leczo smakuje dużo inaczej niż nasze.

Węgierski gulasz warzywny

Leczo, czyli gulasz warzywny z pomidorów i świeżej papryki wywodzi się z kuchni węgierskiej, gdzie jego historia sięga XVIII wieku. Pierwotnie mogło być potrawą związaną z tradycjami kulinarnymi plemion węgierskich, które wykorzystywały lokalne składniki i metody gotowania. Przy czym warto dodać, że papryka oraz pomidory pojawiły się w Europie i w potrawie dopiero po odkryciu Ameryki. Być może dlatego istnieje też teza, że początkowo były dostępne tylko dla szlachty, a samo leczo najpierw pojawiło się wśród mieszczan, a dopiero potem w niższych warstwach. Choć mówi się też, że papryka dość szybko stała się charakterystycznym składnikiem kuchni węgierskiej znanej z wyrazistych smaków. A sama nazwa leczo oznacza połączenie papryki i pomidora. Pierwotnie była to potrawa wegetariańska, wraz z rozwojem hodowli zwierząt zaczęto dodawać także mięso. Wraz z kolei z upowszechnieniem przemysłu przetwórczego i produkcji konserw w latach 30. XX wieku, stało się popularne również w innych krajach europejskich, głównie w Polsce, Czechach, Niemczech, na Słowacji i Ukrainie. Zyskało tam też różne składniki oraz warianty.

Na Węgrzech jest to prosta potrawa. Podstawą zawsze są świeża papryka, pomidory i cebula. Składniki są duszone na smalcu w jednym garnku, nieraz z dodatkiem wędzonej słoniny lub boczku. Cebulka musi być najpierw podsmażona. Do zeszklonej cebulki dodaje się mieloną, suszoną paprykę i razem przesmaża. Papryka powinna ściemnieć i nabrać aromatu, który wyróżnia węgierskie leczo. Wtedy dodawana jest świeża papryka i odrobina wody, całość dusi się kilka minut pod przykryciem. Pomidory oraz przyprawy, sól, pieprz i ostra papryka dodawane są potem, a całość jest jeszcze duszona kilkanaście minut.

Polskie leczo – czym się różni od węgierskiego?

Węgierskie leczo różni się dość znacząco od tego, jakie znamy w Polsce. Przede wszystkim przez użycie mielonej, suszonej papryki o innym smaku oraz bardziej ograniczony dodatek mięsa. Jeżeli chodzi o świeżą paprykę, często używa się tam białej, która jest mniej pikantna, choć sama potrawa jak to na Węgrzech pikantna powinna być. Czasem na początku dodaje się trochę ryżu dla zagęszczenia albo pod koniec wbijane jest jajko. Sos powstaje tylko z pomidorów, u nas zwykle dodaje się koncentrat. Niekiedy Węgrzy w trakcie duszenia dodają trochę kiełbasy, ale musi to być kiełbasa paprykowa. Przy czym z zasady jest to potrawa warzywna, na Węgrzech najczęściej podawana jako dodatek do głównego posiłku, czyli do mięsa. A dodatek kiełbasy w Polsce sprawia, że to danie jest bardziej popularne i traktowane jako obiadowe.

W Polsce oprócz kiełbasy dodaje się też niekiedy mięso, wędzonki, fasolkę szparagową, a także cukinię, bakłażana czy marchewkę. Bakłażan oraz cukinia są typowe dla Polskiej wersji i na Węgrzech się nie pojawiają. Choć i tam dodatkowe składniki mogą być różne, a sama potrawa może smakować inaczej w różnych miejscach. Leczo zresztą można przygotować w różnych wariantach, w tym wegetariańskim lub wegańskim. Jest wtedy bardziej niskokaloryczne, bogate w witaminy i błonnik. Można dodać, że Polska wersja bez mięsa, ale z bakłażanem i cukinią, bardziej przypomina francuskie ratatouille. A samo leczo często określa się jako rodzaj ragout warzywnego.