Tradycyjny wypiek cukierniczy, czyli tarta składa się z kruchego, maślanego ciasta i ma odkryty wierzch, który jest wypełniany nadzieniem. Najczęściej ciasto jest najpierw pieczone samo, niekiedy zapiekane jeszcze razem z nadzieniem. Co ważne, pieczone jest w specjalnej formie, która zwykle ma wyjmowany spód i pofalowane brzegi, którym zawdzięcza swój charakterystyczny kształt. W przypadku wypieku cukierniczego nadzienie jest słodkie. Jednak ten wypiek stał się tak popularny, że często jest to nadzienie wytrawne, w takim przypadku kruche ciasto jest słone.

My chcemy pochylić się nad wypiekiem słodkim, choć nie do końca. Tarta cytrynowa może wydawać się zbyt kwaśna. Owszem, lekko kwaskowa jest, ale za to nie za słodka, a dodatek cukru pudru zrównoważy smak. Jest to krem bardzo zbliżony do najsłynniejszego, czyli lemon curd, który jest i cytrynowy i słodki. Do tego duża ilość słodkich malin, które w połączeniu z cytrynami są idealnym zestawieniem letnich oraz orzeźwiających smaków.

Ciasto z Francji

Tarta pochodzi z Francji, w której niemal każdy region ma swoją wersję. Na słodko wypełniona jest kremami czy owocami, a na słono mięsem, owocami morza, warzywami, grzybami czy serem. Jest to bardzo uniwersalny wypiek, bo nadzienie można zrobić najróżniejsze, włącznie z dopasowaniem do własnych smaków. To, co ją wyróżnia od innych wypieków, to wspomniany odkryty wierzch, forma oraz kruche ciasto, które jest chrupkie, a nie puszyste. Zresztą nazwa „tarte” z francuskiego oznacza właśnie „ciasto”, a kruche wynaleziono tam w połowie XVI wieku. Najpierw gościło na stołach szlacheckich, ale nadzienie początkowo było wytrawne. Słodka wersja pojawiła się dopiero z czasem. Przy czym podobne ciasto w Andaluzji miało być znane już w XII wieku.

Francuska tarta cytrynowa

Cytrynowa wersja, czyli „tarte au citron” również z Francji pochodzi. Pierwsze przepisy pojawiły się tam w XVIII wieku, choć znaną dziś wersję otrzymała w wieku XIX, kiedy cytryny stały się bardziej dostępne. Stopniowo zyskała też popularność na całym świecie. Jest aromatyczna, kwaśno-słodka i orzeźwiająca. Ma dwie wersje przygotowania – w jednej krem cytrynowy jest nakładany na upieczony spód, w drugiej zapieka się go ponownie z nadzieniem.

Najbardziej spopularyzowana została w Anglii w drugiej połowie XX wieku, kiedy w Londynie powstała pierwsza restauracja serwująca swoje wersje tego wypieku, w tym tarte au citron. Być może dlatego spotyka się stwierdzenie, że tarta cytrynowa jest angielska. Faktem jest, że to Anglicy wymyślili słynny i wykwintny krem cytrynowy lemon curd, którym bardzo często bywa nadziewana. Jednak klasyczna tarta cytrynowa jest uznawana za francuską. A dodatki takie jak świeże owoce i śmietana mają być Polskim pomysłem. Jako ciekawostkę można dodać, że istnieje też słynna wersja z kremem cytrynowym i małymi bezami na wierzchu zapiekanymi razem – tarte au citron meringuée. Jednak tradycyjna tarta au citron nie zawiera bezy, choć we francuskich cukierniach wersja z nimi też jest serwowana i bardzo popularna.

Krem lemon curd

Lemon curd to wspomniany, brytyjski wynalazek. W Anglii jest smarowidłem oraz dodatkiem do tradycyjnych, popołudniowych herbatek. Jego korzenie sięgają już XVIII wieku, kiedy to podobny krem nazywano „lemon cheese”. Pierwotnie był robiony z mąki, jaj oraz cytryn, ale przepis z czasem ewoluował. Zamiast mąki oprócz jajek pojawiło się masło oraz cukier, dzięki czemu konsystencja była bardziej kremowa. Masło sprawia, że jest aksamitny i bardzo delikatny. Cukier, że smak jest słodko-kwaśny, bo oczywiście są tu cytryny, a konkretnie sok, często też starta skórka. Oryginalny lemon curd przygotowuje się w kąpieli wodnej, czyli ucierając składniki w misce umieszczonej na garnku z gotującą się wodą. Jednak spotyka się również nieco uproszczone przepisy, gdzie składniki są po prostu razem podgrzewane w rondelku i taka jest nasza propozycja. Ten cytrynowy, słodko-kwaśny krem może być wykorzystywany do różnych ciast oraz deserów. Można go przygotować na zapas i przechowywać w słoiczku przez parę dni w lodówce.