Smoothie w zależności od składników mogą przybierać różny kolor. Nasza propozycja to zielone

smoothie z nasionami chia i jarmużem. Obydwa składniki znane są z licznych właściwości odżywczych oraz zdrowotnych, podobnie jak zielone jabłko i pomarańcza. W połączeniu stworzą bombę witaminową, po którą warto sięgać przez cały rok. Jarmuż, jeśli nie świeży to mrożony cały rok można kupić w marketach. Choć podobno najlepszy jest świeżo zbierany, a zbiera się go od września do marca. Co ciekawe, najsmaczniejszy i najdelikatniejszy jest po przemarznięciu.

Jarmuż – właściwości

Jarmuż to warzywo z rodziny kapustowatych, najstarsza odmiana kapusty uprawiana od czasów starożytnych jako roślina jadalna, ale też ozdobna. Ma charakterystyczne, długie i kędzierzawe liście. Najczęściej zielone, niekiedy z fioletowym odcieniem. W średniowieczu w Europie należał do najpopularniejszych warzyw zielonych. Obecnie uprawiany jest w Środkowej i Północnej Europie, Północnej Ameryce oraz w Azji. Preferuje zimniejszy klimat i dobrze znosi mróz, a liście z jednej rośliny można zbierać kilkakrotnie. Co ciekawe, choć jest popularny w Polsce i innych kuchniach świata, to największą popularnością cieszy się w Skandynawii.

To warzywo jest uznawane za pożywne i cenione za smak, ale też wszechstronne zastosowanie w kuchni oraz właściwości prozdrowotne. Jest źródłem witamin A, C i K, minerałów takich jak żelazo, magnez i wapń oraz błonnika i antyoksydantów. Jarmuż można gotować, dusić, smażyć i piec, a także dodawać do zup. Może być również spożywany na surowo w sałatkach, surówkach i koktajlach, w których można łączyć go z innymi warzywami oraz owocami. Na surowo zachowuje najwięcej składników odżywczych. Ma też intensywniejszy smak, ale twardszą konsystencję, warto też usunąć twarde części łodyg. Przed spożyciem można go też krótko sparzyć we wrzątku.

Nasiona chia – co to takiego?

Są to jadalne nasiona szałwii hiszpańskiej, kwitnącej rośliny z rodziny miętowatych. Pochodzi z południowego i środkowego Meksyku. Była uprawiana przez Azteków już w czasach przedkolumbijskich. Obecnie na małą skalę oprócz Meksyku uprawiana jest w Gwatemali, a na większą w całej Ameryce Środkowej i Południowej, USA, Australii i Wielkiej Brytanii.

Nasiona chia mogą być dodawane do różnych potraw, sałatek i koktajli, płatków śniadaniowych, batonów energetycznych, jogurtu, wypieków – ciast, tortilli i chleba. Są uniwersalne, bo nie mają konkretnego smaku. Można je spożywać na surowo albo w postaci substancji podobnej do żelatyny. Żel ze zmielonych nasion może być stosowany jako zagęszczacz sosów. A także jako dostarczający składników odżywczych substytut jajek w wegańskich i wolnych od alergenów wypiekach. Chia ze względu na dużą zawartość białka mogą być też zamiennikiem mięsa w diecie.

Właściwości chia

Owalne, małe i spłaszczone nasiona chia o kolorze szaro-brązowym z czarnymi i białymi plamkami mają średnicę około 2 milimetrów. Co istotne są higroskopijne, po namoczeniu wchłaniają do 12 razy więcej płynu, niż ważą i tworzą śluzowatą powłokę, która nadaje żywności oraz napojom na ich bazie charakterystyczną, żelową konsystencję.

Nasiona chia są bogate w składniki odżywcze i wykazują wiele korzyści prozdrowotnych. Obfitują w białko i kwasy tłuszczowe omega 3 oraz przeciwutleniacze. Wysoki procent nienasyconych kwasów zawiera olej z nasion chia. Suszone zawierają 6% wody i 42% węglowodanów – w tym sporą dawkę błonnika pokarmowego dającego uczucie sytości. Są bogatym źródłem tiaminy i niacyny – witamin z grupy B. Zawierają też duże ilości minerałów takich jak wapń, żelazo, magnez, mangan, fosfor i cynk oraz mniejsze ilości ryboflawiny i kwasu foliowego.

Mają niski indeks glikemiczny, ale w 100 g dostarczają 486 kalorii. Jednak zalecane dzienne ilości to tylko około 100 kcal. Warto bowiem wiedzieć, że pomimo dobrego wpływu na organizm i faktu, że uznaje się je za zdrową żywność oraz superfoods, nie zaleca się nadmiernego spożywania chia. Optymalną dawkę dla osoby dorosłej określa się na 1,5, maksymalnie 2 łyżki dziennie, ale też przy surowych zaleca się picie dużo wody. Zbyt duża dawka ze względu na wysoką zawartość błonnika u niektórych osób może powodować problemy trawienne, a skutki nadużycia nie zostały jeszcze w pełni przebadane. W UE ich zastosowanie spożywcze jest regulowane prawnie ze względu na fakt, że wciąż są uznawane za tak zwaną „nową żywność”.